Η λύση του κυπριακού ως αυτοσκοπός

Χρήστος Αλεξάνδρου

Iστορικός – Πολιτικός Επιστήμονας

Είναι φανερό ότι για πολλούς συμπολίτες μας η λύση του κυπριακού αποτελεί από μόνη της αξία, αυτοσκοπό, και αυτό προσπαθούν να περάσουν με πλάγιο τρόπο στις πλατιές μάζες. Μέσα από ανορθολογικούς δρόμους και ανιστορικές θεωρήσεις είναι βέβαιο ότι αυτοί οι συμπολίτες μας αποδέχονται οποιαδήποτε «λύση» του προβλήματος. Στο πλαίσιο αυτό συκοφαντούν όσους διαφωνούν με την λύση που αυτοί θέλουν ότι τάχα δεν επιθυμούν λύση γενικώς. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να διακριθεί τόσο σε  πολιτικό όσο  και σε ψυχολογικό επίπεδο. Μέσα από ποιες εκλογικεύσεις, ψυχολογικές υποβολές και διαδικασίες ο ηττημένος φτάνει στην ετοιμότητα να δεχθεί οποιαδήποτε λύση, όσο προβληματική και αν είναι; Αυτή και αν αποτελεί μια  πραγματική ψυχολογική διάσταση του κυπριακού.

To ειρηνιστικό αφήγημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο πνευματικός μας επαρχιωτισμός

Χρήστος Αλεξάνδρου

Πολιτικός Επιστήμονας-Ιστορικός

Η Αλειβαθώ, η Αμαθώ και Ημιμαθώ

τρεις μοίρες πλάθουνε στ΄ αδράχτι τους

τη μοίρα μας.

Κι εμείς ενεοί στα παραμύθια τους.

Ανδρέας Παστελλάς

Σε εποχές παρακμής και ήττας, και όταν ακόμα τα πράγματα φτάσουν να τρίζουν και να απειλούνται με κατάρρευση, όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλοί δημοσιολόγοι, πολιτευτές και άλλοι παραμένουν αγκιστρωμένοι στα παραμύθια τους.  Αυτό, πέραν του γεγονότος ότι τους βοηθά να κτίζουν την πολιτική ή πνευματικής τους καριέρα διαδίδοντας ψευδαισθήσεις, αποβαίνει άκρως επικίνδυνο για το σύνολο διότι η ρεαλιστική θέαση των πραγμάτων θολώνεται επικίνδυνα από ψευτοϊδεαλισμούς και ιδεολογήματα.

Σε πολλά κυπριακά μυαλά αβγάτισε ιδιαίτερα το ιδεαλιστικό αφήγημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρήθηκε ως η καταγωγική βάση για την ίδρυση  και την σταδιακή της «ενοποίηση». Το αφήγημα αυτό λέει περίπου τα έξεις: ότι μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι λαοί και οι ηγεσίες επιτέλους κατανόησαν και πείστηκαν για τα αγαθά της ειρήνης και αποφάσισαν να προχωρήσουν βήμα –βήμα προς μια ενωμένη και ειρηνική ήπειρο προκειμένου να  μην υπάρξει νέα σύγκρουση. Η αρχή έγινε με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ) oι οποίες οδήγησαν στην Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά (ΕΟΚ) και αργότερα στην βήμα-βήμα ενοποίηση. Έτσι, συνεχίζει  το αφήγημα, το  εγχείρημα πέτυχε μιας και η βούληση για ειρηνική συνύπαρξη  υπερίσχυσε έναντι άλλων τυχόν μειοψηφικών απόψεων. Αποκορύφωμα αυτής της ειρηνιστικής έξαρσης ήταν το τέλος της ιστορικής γαλλο-γερμανικής διαμάχης με αποτέλεσμα τα δύο κράτη μαζί να αποτελούν τους βασικούς πυλώνες της Ε.Ε.