Για την Αποστολή της Ελληνικής Παιδείας της Κύπρου

Χρήστος Αλεξάνδρου
Iστορικός-Πολιτικός Επιστήμονας

Ένα  σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα στόχο έχει να παρέχει ποιοτική γνώση, όχι δηλαδή απλώς όγκους πληροφοριών, αλλά γνώση επεξεργασμένη και ενταγμένη στο ευρύτερο πλαίσιο του γνωστικού αντικειμένου κάθε μαθήματος. Η παροχή της πρέπει να  συνδυάζεται, και αυτό αποτελεί κριτήριο επιτυχίας, με το ερέθισμα της κριτικής σκέψης του μαθητή. Αν σε κάποιους από το σύνολο των μαθητών – σ’ όλους είναι αδύνατο -  εγκεντρίστει ο προβληματισμός και τεθούν δόκιμα ερωτήματα τότε ο μαθητής εισέρχεται στην διαδικασία εκείνη όπου η μάθηση γίνεται ευχαρίστηση. Αυτό αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο επιτυχίας.

Για κάθε σοβαρό και με αυτοπεποίθηση εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτονόητη και αναμφισβήτητη η επιδίωξη του να  μεταδώσει και να καλλιεργήσει τον εθνικό πολιτισμό και την εθνική ιστορία, μέσω της λογοτεχνίας, της γλώσσας, της ιστορίας και της  τέχνης.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ιδεολογικές ανατροπές και προβληματικές λύσεις

Χρήστος Αλεξάνδρου

Ιστορικός-Πολιτικός Επιστήμονας

Tο ξέσπασμα του Α΄ Π.Π. για τους πιο πολλούς υπήρξε ένα γεγονός πραγματικά απρόβλεπτο. Όταν μερικές μέρες προηγουμένως είχε δολοφονηθεί στο Σεράγεβο ο Διάδοχος Φραγκίσκος Φερδινάνδος ελάχιστοι είχαν την υποψία ότι το γεγονός αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει γρήγορα στην κλιμάκωση που ακολούθησε και προ πάντων στο ξέσπασμα ενός μεγάλου ευρωπαϊκού πολέμου. Ενός πολέμου που επίσης κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα διαρκούσε τέσσερα ολόκληρα χρόνια και θα είχε τις διαστάσεις που είχε. Όταν ξεκινούσε ο πόλεμος  ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση ότι η σύγκρουση θα διαρκούσε μερικές εβδομάδες ή έστω μερικούς μήνες,  το αργότερα μέχρι τα Χριστούγεννα του ’14, οπόταν και οι φαντάροι θα τα γιόρταζαν  στα σπίτια τους.

Μιλώντας για τον Α΄Π.Π., ουσιαστικά ευρωπαϊκό, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νουν, ότι αυτός ξέσπασε ένα ακριβώς αιώνα μετά από το τέλος των ναπολεόντειων. Στον αιώνα αυτόν δεν είχαμε  μεγάλους πολέμους στην Ευρώπη, η ήπειρος διέγραφε άλματα προόδου στην επιστήμη, στην μηχανική, στα γράμματα, τις υποδομές και την εν γένει οικονομική ανάπτυξη με όλη την απορρέουσα από αυτά ευζωία. Καταπιεστικά συστήματα ιδεών είχαν σχεδόν περάσει πλέον στο παρελθόν, η έννοια του συνόρου, μεταφορικά και κυριολεκτικά είχε αδυνατίσει πολύ. Οι άνθρωποι ευφραίνονταν και εκλεπτύνονταν με την συνεχή άνθηση των τεχνών και των γραμμάτων. Δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να ισχυριστούμε ότι η περίοδος πριν από τον Μεγάλο Πόλεμο, η bell epoch όπως ονομάστηκε, ήταν μια εξελισσόμενη παγκοσμιοποίηση, αφού τα πιο πάνω διαχέονταν γρήγορα, μέσω κυρίως των αποικιοκρατικών θεσμών, και σε μεγάλες περιοχές του κόσμου εκτός Ευρώπης. Η πίστη ότι οι αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε συγκρούσεις συνεχώς απομακρύνονταν γινόταν  όλο και πιο ισχυρή.

Το ζήτημα της μείωσης της στρατιωτικής θητείας

Χρήστος Αλεξάνδρου
Iστορικός-Πολιτικός Επιστήμονας

Η άμυνα της Κύπρου είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο με πολλές πτυχές όσο και προβλήματα. Ένα από αυτά αποτελεί η απαξίωση της ίδιας της άμυνας ως πολιτικής επιλογής. Από τη δεκαετία του ’80 ακόμα μερικοί ξιφουλκούσαν για την κατάργηση της και κήρυξη της Κύπρου «ανοχύρωτης πολιτείας». Αποτελούσαν όμως μεμονωμένες περιπτώσεις οι οποίες απαξιώνονταν. Το θέμα επανήλθε δυναμικά και πιο γενικευμένα με την εμφάνιση του σχεδίού Ανάν,  κυρίως από πολιτευτές και  άτομα προσκείμενα στα δύο μεγάλα κόμματα, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η  αμυντική θωράκιση δεν έχει να προσφέρει τίποτα.

Έκτοτε η Εθνική Φρουρά δέχτηκε πολλά πλήγματα με πράξεις πλέον και όχι με λόγια. Η ανανέωση και ο εμπλουτισμός του οπλοστασίου της σχεδόν εκμηδενίστηκε, η εφεδρεία μειώθηκε, η πειθαρχεία χαλάρωσε ακόμη περισσότερο, οι μεγάλες ασκήσεις καταργήθηκαν, ενώ  το μόνιμο προσωπικό αντιμετωπίζει πολλά χρονίζοντα προβλήματα. Ταυτόχρονα οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί αναπόφευκτα βιώνουν μια ανασφάλεια αφού αισθάνονται  μετέωροι μπροστά στο ενδεχόμενο μιας λύσης του κυπριακού που θα καταργεί τις ένοπλες δυνάμεις. Αυτό συνεπάγεται πλήγμα στο ηθικό τους αλλά και στη αποτελεσματικότητα της καθημερινής τους  δουλείας.