H πραγματική διάσταση του «τι θέλουν οι Ελληνοκύπριοι»
Χρήστος Αλεξάνδρου
Πολιτικός Επιστήμονας
Αμέσως μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου
του 2004 γνωστοί πολιτικοί και δημοσιολογούντες στην Ελλάδα και στην Κύπρο
(Άννα Διαμαντοπούλου, Τάκης Χατζηγεωργίου κ.ά) άρχισαν να εκφράζουν μια κάποια
απορία δήθεν, με ελεγχόμενη αγανάκτηση για το τι επιτέλους θέλουν οι Έλληνες
της Κύπρου ως λύση του κυπριακού προβλήματος.
Αν ασχοληθεί κάποιος λίγο περισσότερο με την εκ πρώτης αθώα «απορία», θα τη βρει όχι μόνο έωλη αλλά
και πονηρή, και αυτό όχι μόνο επειδή πρόκειται για ανθρώπους που υποστήριξαν
ευθύς εξαρχής και αναφανδόν το σχέδιο Ανάν. Τι μπορεί λοιπόν να θέλει ένας
ημικατεχόμενος και δηωμένος τόπος;
H απορούσα ομάδα των πολιτικών και άλλων
ξέρει πολύ καλά τι θέλει η ίδια για το κυπριακό και το τι θα «έπρεπε» ο
κυπριακός λαός να θέλει για το πρόβλημα του ή ακόμα και το τι θα «έπρεπε» να
του επιβληθεί. Μη τολμώντας όμως να το εκφράσουν ανοιχτά, διατυπώνουν τη
γενικόλογη και αόριστη «απορία» για το τι θέλουν οι Κύπριοι ως να είναι δυνατόν
ναν περιμένουν μαζική απάντηση από τον λαό. Γιατί δεν τίθεται το θέμα στις
κομματικές τους ηγεσίες για να δοθεί μια
ξεκάθαρη απάντηση, πέρα από τα μισόλογα, για το τι πραγματικά θέλουν οι ίδιες
για το κυπριακό, οι οποίες παρεμπιπτόντως όχι πριν από πολλά χρόνια διατύπωναν πολύ πιο ξεκάθαρα τους στόχους
τους στο κυπριακό.
