Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2005

O ψευτοανθρωπισμός για τους εποίκους

Χρήστος Αλεξάνδρου
Πολιτικός Επιστήμονας

Η πολιτική του εποικισμού έχει θεωρηθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως πολύ σοβαρό ζήτημα  εξαιτίας των πολυποίκιλων αλλοιώσεων που προκαλεί και για το λόγο αυτό αξιολογήθηκε και  κατατάχθηκε ως έγκλημα πολέμου. Στην κατά καιρούς συζήτηση για το θέμα του τουρκικού εποικισμού στην κατεχόμενη Κύπρο υποβαλλόταν από τους ξένους μεσολαβητές, συναινούντων και των αντιπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών, ότι οι Έλληνες Κύπριοι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το θέμα «ανθρωπιστικά». Για να επιβληθεί μάλιστα αυτό το επιχείρημα πλασαρίστηκαν και οι όροι «οικονομικοί μετανάστες» και «εποχιακοί εργάτες» με σκοπό να μειώσουν να αντικαταστήσουν ή να μειώσουν την ορθότητα του όρου «εποικισμός». Οι όροι αυτοί έγιναν με αρκετή ευκολία αποδεκτοί, τουλάχιστον σιωπηρά, από τους Γιώργο Βασιλείου και Γλαύκο Κληρίδη, και ως εκ τούτου άρχισε να αξιώνεται από τρίτους ότι «κάποιοι» θα έπρεπε να παραμείνουν, χωρίς μάλιστα κανένα αντάλλαγμα για την ελληνική πλευρά.

Με την κατάθεση του σχεδίου Ανάν και τις αίσχιστες «ρυθμίσεις» του για τους εποίκους, δηλαδή την παραμονή σχεδόν όλων ή  της συντριπτικής τους πλειοψηφίας, φάνηκε και το μέγεθος της πνευματικής αδυναμίας σε πολιτικούς και άλλους κύκλους της δικής μας πλευράς με την υιοθέτηση του επιχειρήματος περί «ανθρωπισμού». Ευτυχώς το αισθητήριο των μεγάλων στρωμάτων του λαού διέκρινε με άμεσα το κάλπικο περί του «ανθρωπισμού» επιχείρημα , παρ’ όλα τα ηθικά του επιχρίσματα. Έτσι λοιπόν δεν αξιώθηκε από τον αίτιο να αποκαταστήσει τους εποίκους από εκεί που τους έφερε αλλά από το θύμα. Την στιγμή μάλιστα που η παραμονή τους θα επισώρευε άλλο ένα πλήγμα στα ήδη πολλά για τον παθόντα. Τα πλήγματα που επιφέρει ο εποικισμός σε μια πατρίδα μοιραία αφορούν όλους τους  τομείς της ύπαρξης της, ιστορικό, οικονομικό, ψυχολογικό, πολιτιστικό. Με το σχέδιο Ανάν  οι Τούρκοι έποικοι ανώτατα πολιτειακά αξιώματα, μέχρι και πρόεδροι του κράτους θα μπορούσαν να γίνουν. Και έτσι θα φτάναμε στον εθνικό εξευτελισμό να υπόκεινται οι από τριών χιλιάδων χρόνων Έλληνες της Κύπρου στην εξουσία τους.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2005

Υπάρχει πολιτική σκέψη στην Κύπρο;

Xρήστος Αλεξάνδρου
Πολιτικός Επιστήμονας

Το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν φιλοδοξεί να προκαλέσει συζήτηση. Θέλει μόνο τηλεγραφικά να τονίσει με τρόπο εμφαντικό την απουσία από τον δημόσιο λόγο στην Κύπρο σήμερα συζήτησης που να διεξάγεται με όρους και κριτήρια της πολιτικής θεωρίας. Όχι πως υπήρχε παλαιότερα, αλλά σήμερα που είναι αναγκαία στον τόπο όσο ποτέ άλλοτε, η πιθανότητα  φαίνεται πιο απομακρυσμένη από κάθε άλλη φορά. Έχουμε κυρίως μια πληθωρική παρα-πολιτικολογία καθοριζόμενη από συναισθηματισμούς, νεφελώδης ειρηνισμούς, και δευτέρας διαλογής μετά-εθνικά ιδεολογήματα. Η διαδικασία προ και μετά του δημοψηφίσματος υπήρξε πραγματικά αποκαλυπτική της άγνοιας ως προς το  το πολυδιάστατο των βαθύτερων δυνάμεων που κινούν την πολιτική και την ιστορία.

Εκείνο που πρόδιδε ο λόγος των υποστηρικτών του σχεδίου Ανάν  ήταν η έλλειψη γνώσης, μεταξύ άλλων, για το γεγονός ότι η πολιτική δεν κινήθηκε ποτέ με ηθικολογίες, έσω και αν αυτές πάντα αφθονούσαν αφού είναι αναγκαίες για να εξωραΐζεται  και να εκλογικεύεται η ωμή βούληση για επικυριαρχία, ηγεμονισμό, και έλεγχο. Έτσι η έκπληξη των «θεωρητικών» του σχεδίου Ανάν μπροστά στην όποια αφύπνιση της αξιοπρέπειας και του πατριωτισμού των Ελλήνων Κυπρίων ήταν μεγάλη για το πώς και ακόμα τόσοι πολλοί επιμένουν σε «πρωτόγονα» πράγματα.